‘Zwarte Piet heeft iedereen maar te accepteren’

de stukje hoort bij www.bndestem.nl:

Roosendaalse Rwandees helpt nieuwkomers: ‘Zwarte Piet heeft iedereen maar te accepteren’

ROOSENDAAL – In 1999 verruilde Clement Ugilipuhwe (50) noodgedwongen het door oorlog verscheurde Rwanda voor Nederland.

Clement op 'zijn' Markt. 'Als je wil integreren, moet je juist meedoen aan evenementen.'
Clement op ‘zijn’ Markt. ‘Als je wil integreren, moet je juist meedoen aan evenementen.’ © Coen Hagenaars

Na wat omzwervingen belandt hij in Roosendaal. De gastvrije ontvangst in Nederland en de spoorstad maakte diepe indruk: ,,Ik werd gelijk geaccepteerd, daar werd ik echt door geraakt. Ik kan dat soms nog steeds niet geloven.”

Vanuit Kortendijk runt Clement daar samen met een partner ondertussen een paar jaar de Stichting Tolerantie. Om mensen die in hetzelfde schuitje als hij zitten te helpen bij het integreren in Nederland. Hij begeleidt zo’n tien mensen, vooral uit de omgeving van Breda. ,,Ik help bijvoorbeeld de taal te leren.” Geen makkelijke klus, ondanks dat hij zelf keurig en duidelijk Nederlands praat. ,,Het is echt een moeilijke taal.”

Zwarte Piet

Maar Clement doet meer. Geeft lesjes topografie, leert mensen waar Dordrecht en Groningen liggen. Laat mensen vaak voor het eerst op een fiets zitten. Legt uit wat gordijnen zijn en waar die voor dienen. ,,Maar ik leg ook veel uit over de cultuur. Over haring eten, bijvoorbeeld. Maar ook over Zwarte Piet.”

Wat hij de nieuwbakken Nederlanders daarover vertelt? ,,Dat ze Zwarte Piet hebben te respecteren. Het is een Nederlandse traditie, dan hebben wij ons maar aan te passen.” Zelf zegt ie de hele discussie rondom het uiterlijk van de knecht niet te begrijpen. ,,Ik zie alleen maar blije gezinnen en blije ouders. Discriminatie? Ik zie het niet.” Hij pakt zijn telefoon en laat direct een foto zien van hemzelf. Breed lachend. Naast Zwarte Piet. ,,Het is toch gewoon leuk?”

Cultuur

Het is zijn belangrijkste les, zegt ie zelf. Wie wil integreren in een nieuw land, moet zich aanpassen en onderdompelen in de cultuur. ,,Wie binnen blijft, komt nooit verder.” Daarom draagt hij zijn ‘cursisten’ op om zoveel mogelijk mee te doen aan evenementen en openbare bijeenkomsten. Roosendaal heeft er immers genoeg. Of het nou beachvolleybal is, of de nationale dodenherdenking. Meedoen, is de boodschap.

Maar Clement is zijn geboorteland niet vergeten. Terwijl hij hier nieuwkomers helpt hun weg te vinden in Roosendaal, probeert hij aan de andere kant wat terug te doen voor Rwanda. Zo zamelt hij voetbalshirtjes in voor kinderen in Rwanda, maar ook geld. Schoolgeld of geld voor medicijnen. ,,En hen daar weer wat hoop geven. Ik ben dat een tijdje kwijt geweest in Rwanda, maar door de ontvangst hier kreeg ik dat terug. Ik denk af en toe nog steeds dat dit een droom is.”

 

 

Start een gesprek

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.